Herhangi bir zamanda, değişik şeyler yaparsın, bu yüzden birileriyle haşır neşir olursun.
Bir dönemden ötekine değişir ilişkilerin.
Değişimler boyunca öznel gerçekliklerle, planlarla, kurallarla, düşüncelerle baş başa kalırsın.
Geçiş dönemleri karışık olduğu kadar sinsidir. Hiç fark etmeden, anlardan zevk alma sınırından, dışarıya çıkılıverir.
İnsanlar konuşur, bildik eski masalları anlatır. Yol yavaş yavaş seni sorunlarını görmemezlikten gelmeye götürür. Başlarsın kendini kandırmaya…
Soğuk bir bakışla, yaşamını kazanmak zorunda olduğunu, anlarda kalan diğerlerinin çoktan unuttuğun bir çocuksu tavırla hala anlaşılmaz şeyler kotardığını, yozlaştığını düşünürsün.
Neden diye soru sormaktan bitkin düştüğün, kafaca yorulduğun ve aslında cevapları çok iyi bildiğin halde, kendini hiçbir zaman yanıt vermeye hazır hissetmezsin. Ve sürünün içinde durup, seni sıradanlıktan ayıran, sana büyülü bir güç veren geçmiş anlara baktığında; iş işten geçmiştir…
Bir zamanlar kafandaki coşkuya göre yön verdiğin dümen, elinde değildir artık. Övünerek özgürlüğünü kazandığını ilan ederken kendine, gerçekte özgürlük büsbütün kaçmıştır elinden.
Nasıl olmuştur bu? Bilinçlice bilinçsizleşmek, uysalca katılaşmak, uygarca barbarlaşmak… Gerçekliğe ayarlayayım derken, çevrenin isteklerine sıkıca bağlı, düzenlenmiş bir dış dünyada bulmak kendini…
- Sen kimsin? diye soran okur…
Beni, aklını uyarlama süreciyle gelişmiş olduğunu sanan, hâlbuki zihinsel incelikleri gerçek dünyanın getirdiği sözde sorunlar tarafından yönlendirilen biri olarak gör.
Bir baş belası olan hayat ile uzlaşmaya çalışan, anlardan zevk alındığı zamanları özleyen biri…
Monday, April 27, 2009
sen kimsin?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
What a wonderful composition! I really like it. Regards ;)
I don't understand the text and the google translation didn't make very much sense but the picture raises a thousand questions.
I can't speak Turkish either, but this photo tells something from its composition. I was wondering if this a self portrait?
The image captures stillness and movement as one. Perfect.
I can't understand the text, but the photo is beautiful!
Something needs to change and it needs to happen real soon ... September 17 last year.
This speaks to me of transitions ... of a wandering heading toward closure ...
Salaam, my friend ... peace be with you.
Who are you? Tell us who you are or who you would like to be ... tell us in words and images ...
i totally agree...
i guess we all lose sight of who we are along the way..maybe its to do with adaptation to things that are constantly changing around us..
ama bence insan yolunu şaşırmaktan korktuğu için dümene sım sıkı sarılırken, dümen ile birlikte savrulup gitmesinden kaynaklanıyor.. :)
yesim
>> Bir baş belası olan hayat ile uzlaşmaya çalışan, anlardan zevk alındığı zamanları özleyen biri…
Istendigi surece evet zevkli anlar halen yaratilabilir. Ozlemek cozum degil, geriye bakmak da.
I don't understand the words, so I let the photo tell me.
Post a Comment